Opinie pagina Algemeen Dagblad van 22 november 2018
Voorstel Hugo de Jonge raakt vooral consument
Minister van Volksgezondheid Hugo de Jonge wil lagere vergoedingen voor zorgverleners zonder contract met een verzekeraar. Ronald van Oosterhout, van de Stichting Zorghuis, stelt dat de patiënt de dupe is. Voorstel Hugo de Jonge raakt vooral consument
Minister Hugo de Jonge dreigde onlangs met een lagere vergoeding voor zorgverleners zonder contract met de verzekeraar. Hij zei: ‘Zij krijgen nu nog minimaal driekwart van de rekening vergoed’. En collega-minister Bruins (Medische Zorg) informeerde eerder dit jaar de Kamer dat ‘conform het hinderpaalcriterium circa 75 procent van de rekening wordt vergoed’.
Bij een naturapolis betaal je als verzekerde een deel van de zorgkosten zelf, tenzij de verzekeraar een contract heeft met de zorg - aanbieder (ziekenhuis, arts, fysiotherapeut et cetera). Stichting Zorghuis wordt moedeloos van de steeds terugkerende misvatting dat 75 procent van de rekening wordt vergoed. Wij kunnen het niet vaak genoeg herhalen: er wordt geen 75 procent vergoed. De vergoedingen zijn veel lager. Soms is het nog niet een derde.
Hoe laag wil de minister de vergoeding eigenlijk hebben? Veel ruimte heeft hij niet meer. Hij begrijpt niets van zorgpolissen en slaat de plank volledig mis. Zijn voorstel is ook fundamenteel onjuist. Het raakt niet zozeer de zorgverleners zonder contract. Want deze zorgverleners bepalen zelf de prijs voor een behandeling. Zijn voorstel gaat over een lagere vergoeding aan de consument. Het risico ligt bij hen. Welk systeem hij ook kiest, zij dragen de kosten. Laten we er dan ook eerlijk over zijn.
De suggestie dat zorg zonder contract duurder is, is een mythe. De naturapolissen zijn niet veel goedkoper dan een restitutiepolis waarbij je als verzekerde volledige keuzevrijheid hebt. Het verschil is soms nog geen 2 euro. Een kopje koffie aan de Maasboulevard is duurder.
Sterker: combinatiepolissen die wel 75 procent van de rekening vergoeden zijn goedkoper. Wat de minister voorstelt is al lang bon ton. Zijn timing is opvallend. Onlangs hebben wij de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) erop aangesproken dat naturapolissen misleidend zijn. In 2013 werd slechts 50 procent vergoed. Nu beloven deze zelfde polissen een vergoeding van 75 procent. Een aanzienlijke verbetering. Op papier. Want in werkelijkheid liggen de vergoedingen vaak op of onder het niveau van 2013. Wat de minister voorstelt is niet nieuw. Het gebeurt al, alleen het mag nu niet.
Politieke keuzes worden bedenkelijk als blijkt dat bestuurders geen goed inzicht hebben in de materie. Er is nog een wereld te winnen om het aanbod van zorgpolissen transparanter en inzichtelijker te maken. Ministers die roepen dat 75 procent wordt vergoed, helpen daarbij niet. Niemand met een naturapolis weet welk financieel risico hij of zij loopt. Het voorstel van de minister vergroot dit risico en helpt niet om zorgpolissen beter te begrijpen.
De Eerste Kamer heeft besloten dat het recht op vrije artsenkeuze blijft bestaan. Flauw dat dit recht iedere keer weer ter discussie staat. Dit belemmert het werkelijke debat over de betaalbaarheid van de zorg. Laten we afspreken dat we hiermee stoppen en werken aan oplossingen die echt iets bijdragen. Een kopje koffie aan de Maasboulevard in Rotterdam is duurder dan dit.
Download als PDF
